Początek.

****

    Na pewno wiele osób było w tej samej sytuacji. Ja, mając 8 lat, zero dostępu do internetu, mieszkając na "turystycznym końcu świata", czytałam tylko to, co znalazłam w bibliotece. Niektóre pozycje skutecznie zniechęcały do lektury. Dlatego też do dziś pamiętam ten magiczny dzień, gdy otrzymałam książkę "Harry Potter i Komnata Tajemnic" <tak, przeczytałam najpierw drugą część>. Czytaniem zajęłam się od samego początku, trudno było mnie od niej oderwać, całe szczęście były to wakacje - bo nie wiem jak bym przeżyła rozstanie na czas lekcji. To była moja pierwsza, prawdziwa miłość. Ukształtowała moją osobowość, otwarła na nowe znajomości. Wiem, że niektórzy nie lubią tego całego ględzenia o wpływie książki na życie człowieka, ale to jest fakt. Pomagają one poznać problemy, z którymi zmaga się ludzkość, zaakceptować odmienności, jakie istnieją. Ktoś powiedział, że bibliofile to najbardziej tolerancyjne osoby. Po przeczytaniu tych wszystkich książek poznałam tylu różnych bohaterów, że jestem wstanie zrozumieć wiele zachowań i postępowań, jestem otwarta na wszelkie anomalia. Już nie wspomnę tu o zbyt pobudzonej i rozwiniętej wyobraźni - serio jesteśmy strasznymi świrami. Czy wyobrażam sobie życie bez książek? ABSOLUTNIE NIE, nawet przez głowę nie przemknęło mi takie pytanie <no może tylko podczas pisania posta >.

   Wracając do Harry'ego. Jest to pozycja, którą czytałam najwięcej razy, zgodnie z zasadą przynajmniej dwa razy do roku całość - chore, Może. Uwielbiam jednak to uczucie, kiedy kartkując już tak dobrze znane strony, za każdym razem coś mnie rozśmieszy, wzruszy do łez. Z tym uczuciem chcę się zestarzeć i choć wiem, że spotkałam i zapewne spotkam wspaniałe książki to Harry był pierwszy i zabrał mnie do świata pełnego magii i przyjaźni. Dzięki niemu poznałam tych innych bohaterów. To on zmienił moje życie.

A jaka jest Wasza ulubiona książka? ; D